Een nieuw begin

Koorddanser die in 2012 Niagara -waterval overstak

Nog een paar uur en dan is het zover: een nieuw jaar breekt aan, een nieuw begin. Op de een of andere manier hebben we toch de behoefte om een streep onder dingen te zetten, een eindpunt te markeren en met een schone lei weer te beginnen. Dit leidt vaak tot allerlei voornemens die al na een paar 'nieuwe' dagen in vergetelheid raken. Vaak wordt de lat onrealistisch hoog gelegd, waardoor de kans van slagen klein is.

Ik ben nooit van de voornemens geweest, maar voor 2013 heb ik ((hierdoor geïnspireerd) wel een woord gekozen. En het woord luidt: balans. Dit wil niet zeggen dat ik in 2013 als voornemen heb om helemaal in balans te zijn en als een soort Boeddha door het leven te gaan. Dat gaat absoluut niet lukken. Maar ik hoop dat het woord me op momenten helpt om weer even te landen, mijn grenzen aan te geven, iets te doen waar ik energie van krijg in plaats van wat energie kost.

Balans heeft voor mij te maken met energie: de energie moet ik goed verdelen over de dag. Wat ik niet meer dagelijks wil laten gebeuren, is dat ik na een werkdag geen energie meer over heb voor andere dingen of andere belangrijke mensen.
Balans heeft dus ook te maken met 'er zijn voor anderen'. Ik kan aandacht geven aan mensen die veel belangrijker voor me zijn dan werk.
Balans betekent: goed voor mezelf zorgen. Goed eten, slapen, stress vermijden en bewegen.
Balans betekent: leuke dingen doen waar ik energie van krijg en nieuwe dingen uitproberen.
Balans betekent ook: plannen. Plannen van werkzaamheden, zodat ik al aan de voorkant kan zien wanneer iets eigenlijk niet haalbaar is. Maar zeker ook: plannen van leuke dingen voor mezelf en met anderen waar ik naar uit kan kijken en waaruit ik energie bij kan tanken. Daar hoort ten slotte ook de financiële planning bij (omdat het inzicht, overzicht en rust geeft) en planning van onderhoud aan ons huis (omdat het niet allemaal tegelijk kan, maar we toch goed voor ons 'nest' moeten zorgen).

Het uitproberen van een huizenruil, waar ik eerder over schreef, is één van die nieuwe leuke uitprobeersels in 2013. Verder ben ik me aan het bezinnen op een schrijfcursus voor 2013. Daarnaast heb ik met partner om de tafel gezeten om alvast een paar leuke activiteiten in in te plannen voor het komende jaar. Verder is de begroting 2013 af en zijn de eerste offertes voor onderhoud aan het huis opgevraagd. De eerste stappen zijn gezet! Als het nieuwe jaar volop begonnen is, begint de uitdaging pas echt. Het wordt de kunst om tijdens de wedloop af en toe even bewust stil te staan en mezelf kritisch af te vragen hoe het met mijn energie zit, of ik er genoeg voor anderen ben, of ik wel goed genoeg voor mezelf zorg, welke leuke dingen ik die dag gedaan heb en of de plannen nog realistisch zijn. Klinkt wel lekker cheesy hè?

Soms zal ik de vragen positief kunnen beantwoorden en op andere momenten zal ik moeten toegeven dat ik de verkeerde kant op ga. Maar dat geeft niet! Ik hoef ook geen 10 te halen. Ik ben niet perfect. Alleen al het feit dát ik me realiseer dat het de verkeerde kant opgaat is al winst.

Rest mij natuurlijk niets anders dan deze blog af te sluiten met de beste wensen voor het jaar 2013 en de vraag: wat is jouw woord voor 2013?

Terugblik op 2012

We sluiten over enkele dagen het boekjaar 2012 af. Voor het eerst heb ik ook op financieel gebied teruggekeken op het afgelopen jaar. Voor het eerst dit jaar was het noodzakelijk om echt goed na te denken over het uitgavenpatroon en dit waar nodig (al of niet drastisch) te wijzigen. Gek genoeg beleef ik er nu enorm veel lol aan om de zaken in mooie grafiekjes te vatten. Terwijl ik dit blogje in elkaar flans, kijkt mijn omgeving me dan ook meewarig aan. Maar goed, ieder zijn ding toch?

Het goede nieuws is dat we 2012 in de groene cijfers afsluiten. De inkomsten zijn een kleine 90,- hoger dan de uitgaven (hoera-moment!). Er kan dus zelfs nog een fles champagne vanaf bij de jaarwisseling! Ik heb de uitgaven onderverdeeld in verschillende categorieën: sparen, woonlasten, gas, water, licht (incl. telefoon, internet en bankkosten), voeding, vervoer, kleding, ziektekosten, persoonlijke uitgaven en vrije tijd. 

Bij de uitgaven hoort allereerst natuurlijk het sparen. Zo'n 15% van de inkomsten heb ik apart kunnen zetten. Bijna de helft daarvan is in het noodfonds gestopt. Daarnaast heb ik flink gespaard voor het benodigde onderhoud aan het huis. Een bestemming hiervoor moet ik in 2013 nog bepalen. Voordeel van een oud huis is dat je altijd wat te kiezen hebt als het gaat om reparaties en broodnodig onderhoud. Een tiende deel is gebruikt voor het afschrijvingspotje. Gelukkig is er behalve een laptop-adapter niets stuk gegaan.

De woonlasten nemen een relatief grote hap uit het totale budget, zeker omdat het dit jaar grotendeels uit 1 inkomen gehaald moest worden. Toch wel confronterend om te zien wat zo'n hypotheek voor geldvreter is. 

Met gas en elektra heb ik gepoogd zuinig te doen dit jaar. Ik heb goede hoop dat ik daar bij de afrekening de vruchten van pluk. Dat neemt niet weg dat er toch nog een groot deel naar toe gaat. Aandachtspunten voor 2013 zijn de telefoonkosten en de bankkosten. Gedurende twee maanden ben ik buiten de bundel getreden en werd ik flink afgestraft met een torenhoge telefoonrekening. Het abonnement loopt nog door tot en met september, maar daarna kan ik een slimmere en goedkopere keuze maken. De bankkosten kunnen waarschijnlijk ook nog wel een stuk naar beneden. 

Met zuiniger boodschappen doen heb ik in de loop van 2012 steeds meer bijgeleerd en lukt het me nu om uit te komen met gemiddeld €240,- per maand. Bij boodschappen horen overigens ook de huishoudelijke artikelen, kattenvoer etc. De post 'uit eten' bevat naast restaurantbezoekjes ook afhaalmaaltijden en snacks voor onderweg. Dit is, vooral in vergelijking met het jaar ervoor, tot een minimum beperkt gebleven. 

Tja, dan de vermaledijde reiskosten. We hebben geen auto (nodig), dus reizen met trein, fiets en benenwagen. Voor het overgrote deel betreft deze post de reiskosten van en naar het werk. Een absoluut dieptepunt dit jaar was toen ik erachter kwam dat ik mijn ov-chipkaart niet kon opladen vanwege ontoereikend saldo op de bankrekening. Wat zeg je dan tegen de baas? "Sorry, kan niet komen, want het geld is op." Gelukkig bleek er thuis nog een bedragje contant te liggen (cadeautje van oma) waardoor ik aan de NS-balie alsnog een kaartje kon bemachtigen. 

Ik hoop ooit fluitend op het fietsje naar werk te kunnen gaan. Vooralsnog moet ik genoegen nemen met de kortingskaart van de NS die financieel gezien enige respijt geeft in de 'na 9 uur'-periode.

Shame on me! Aan kleding heb ik dit jaar nagenoeg niets uitgegeven; 0% van de inkomsten als je het afrondt. Daarbij is overigens een klein bedrag niet meegenomen. Ik heb ergens dit jaar contact geld gekregen en gebruikt om een aantal kleren te kopen, maar dit heb ik niet mee kunnen nemen in het jaaroverzicht. Het had het percentage waarschijnlijk niet drastisch omhoog gestuwd. Zo zie je maar: nieuwe kleren heb je niet nodig om een jaar heelhuids door te komen.

Gelukkig was het een gezond jaar. De centen voor ziektekosten gingen grotendeels naar de zorgverzekeraar. In 2013 zullen dat minder centen zijn vanwege de overstap. Helaas zullen de zorgkosten stijgen in verband met een noodzakelijk bezoek aan de kaakchirurg die er een aantal verstandskiezen uit gaat slopen... brrr...

Cadeautjes kopen was dit jaar soms een crime. Ik had er geen apart potje voor, dus overviel het me elke keer een beetje. En bij bruiloften met als cadeautip het bekende 'envelopje' valt er weinig creatiefs te verzinnen om goedkoper uit te zijn. Maar ook hier geldt: we hebben het overleefd. En ik heb nog vrienden, dus kennelijk was de inhoud van de envelopjes voldoende bevredigend. In 2013 laat ik me niet meer overvallen en wordt dit een apart 'spaar'potje. De kapper wordt 2013 vervangen door een goedkopere, hoe leuk hij ook is en hoe lekker ook de koffie die hij schenkt. Gek genoeg kon ik me er daar dit jaar niet toe zetten om me dit te ontzeggen.

En dan nu, de vrijetijdspost. Jaa, de vakantie! Die was erg leuk, maar kende al met al toch wel een aardige budgetoverschrijding. Toch was het een mooie ervaring die ik niet had willen missen. 

Tot zover mijn financiële jaar in taartjes. En die taartjes zijn terecht, want er mag gevierd worden. Ik ben dankbaar voor het fijne dakje boven ons hoofd, de leuke dingen die we hebben kunnen doen en trots op de besparingen die we (soms noodgedwongen) voor elkaar hebben weten te krijgen.
Hopelijk valt er bij jullie ook wat te vieren! 

Ruilen van huis

Eindelijk kerstvakantie, dus eindelijk tijd om plannen te maken voor het nieuwe jaar. Wat moet 2013 ons gaan brengen? Hopelijk veel gezondheid en geluk, maar zeker ook een mooie vakantiebestemming en minstens één weekendje weg. Dat gaat geld kosten. Maar...wellicht iets minder dan je normaal kwijt bent aan dit soort luxe bezigheden.

Ik heb namelijk de knoop doorgehakt en mij ingeschreven op een huizenruil website genaamd Intervac Home Exchange. Je kent het fenomeen huizenruil wellicht wel van de film The Holiday. Ik kwam er jaren terug mee in aanraking door verhalen van kennissen die al jaren op die manier hun vakanties doorbrengen. Ze ontdekken daardoor onverwachte plekjes in de wereld en maken soms ook vrienden voor het leven met de mensen met wie ze van huis ruilen.

Je betaalt jaarlijks €75,00 aan Intervac. Dit bedrag bekostig ik uit mijn vakantiegeld. Als lid kun je een profielpagina aanmaken met daarin informatie en foto's van jezelf, je huis, je woonplaats en je voorkeuren (bijvoorbeeld niet-roken, op huisdier passen, autoruil etc.). Middels een zoekmachine kun je zoeken op landen of steden waar je graag naar toe zou willen en zie je welke deelnemers beschikbaar zijn voor een huizenruil. Als het je wat lijkt, kun je contact opnemen met de betreffende deelnemer en kijken of je er een 'deal' uit kunt slepen.

Ik ben nu druk bezig met het maken van foto's van ons huisje en het plaatsen van informatie op de profielpagina. Door er zo mee bezig te zijn, ga je je huis met andere ogen bekijken en loop je tegen dingen aan die eigenlijk nog gerepareerd of vervangen moeten worden. Ook het to-do-lijstje wordt dus meteen bijgewerkt. Tegelijkertijd bekruipt me ook een gevoel van onzekerheid; wat als ons huisje te eenvoudig, te klein, te sober, te....is voor anderen? Daar probeer ik me maar gauw overheen te zetten.

Ik ben erg benieuwd of het ons in 2013 wat gaat brengen. Ik vind het een fijn idee dat er mensen zijn die ons huis bewonen als wij weg zijn en de kat gezelschap houden. Ik ben niet zo heel erg gehecht aan spullen, dus als er iets stuk gaat is dat ook geen ramp. Daarbij ga ik ervan uit dat mensen zorgvuldig omgaan met spullen van anderen; dat doe ik ook als ik bij iemand in huis mag logeren. De besparing die de huizenruil oplevert doordat je geen kosten voor accommodatie hebt én de mogelijkheid om ook 'thuis' te kokkerellen in plaats van uit eten gaan, maakt deze vorm van vakantie pas echt leuk. Daarnaast  hoor je van ervaren huizenruilers terug dat je het gastland op een andere manier beleeft doordat je het leven als een bijna-echte local leidt. We gaan het zien! Ik heb er al zin in!

Hebben jullie ervaring met huizenruil?

De Bruiloft als Belevenis

Laat ik maar direct eerlijk zijn. Ik ben niet zo van de bruiloften. Het feit dat ik geen trouwplannen heb, heeft als direct voordeel dat het een enorme besparing oplevert. Dat neemt natuurlijk niet weg dat iedereen zelf moet weten welke keuzes te maken. Feit is dat het afgelopen jaar in mijn kennissenkring veelvuldig de keuze is gemaakt om te gaan trouwen. Hierdoor is voor mij een tipje van de sluier opgelicht over de enorme markt die er achter zo'n bruiloftsevenement zit. Ik vind het enorm fascinerend.

Dat ik daarin niet alleen sta, bewijzen programma's als My Big Fat Gypsy Wedding. Ook Pinterest staat vol foto's van en ideeën voor allerlei soorten bruiloften; van sober en eenvoudig tot enorm exclusief. Als je dan eenmaal ten huwelijk gevraagd bent of hebt (wat ook weer op allerlei manieren kan) begint het grote Kiezen en Spenden.Van de kleur en papiersoort van de uitnodiging tot gastenlijst, trouwdatum, feestlocatie, ringen, menu's, taarten, tafeldecoratie, (aan)kleding, haar en make-up, vervoer, feestthema, muziek, foto's, BABS, cadeautjes voor de gasten, gastenboek en bestemming van de huwelijksreis.

De bruiloftsstress gaat ook niet voorbij aan de omgeving. Op de dag zelf wordt er, afhankelijk van welke categorie gast je bent (daggast of avondgast), verwacht dat je toch wel een aanzienlijke bijdrage aan het trouwspektakel levert. Dit jaar was hier het 'envelopje' de eensluidende wens van alle bruidsparen. Daarnaast natuurlijk feestelijke kleding (al dan niet volgens een bepaald thema) en oh ja, voorafgaand aan de bruiloft nog een supervet vrijgezellenfeestje. Uitschieter hierbij was een bijdrage van 100 euro exclusief kosten van het uitgaan. Dit betrof een superdeluxe kookworkshop: samen koken, dan lekker opeten en de drankjes (die rijkelijk geschonken worden tijdens het koken en bij het eten) op basis van nacalculatie (denk er zelf even het geluid van een rinkelende kassa bij).

Ik begin nu een beetje cynisch te klinken en dat is niet mijn bedoeling. De vrijgezellenfeesten dit jaar waren leuk en de bruiloften mooi. Je gunt het je vrienden. En toch...op momenten dat het er financieel wat minder rooskleurig uitziet en/of je gewoonweg minder affiniteit hebt met trouwen, kun je best verdrietig worden van de vanzelfsprekendheid waarmee je geacht wordt helemaal mee te gaan in het hoge 'dit-moet-de-mooiste-dag-van-hun-leven-en-coolste-vrijgezellenfeest-ever-worden' gehalte.

Dat wat in ons leven vooral centraal lijkt te staan is de Belevenis: je moet het meemaken, je moet er bij zijn. 'Het' is in dit geval iets spetterends, fantastisch, onvergetelijks, spectaculairs en bovenal iets authentieks. Zo moeten de feesten in het weekend zijn of de zomervakanties naar verre oorden. Ook de bruiloft en alles daarom heen moet een ultieme Beleving zijn, voor het bruidspaar en voor de gasten. Maar wat is er eigenlijk authentiek aan? Vele mensen trouwen en volgen daarbij in meer of mindere mate hetzelfde stramien dat letterlijk overgenomen lijkt te zijn uit een Hollywood-script.

Veel meer dan dat het een belevenis is, moet het Betekenis krijgen. Iemand betekent heel veel voor je. Ook mijn partner betekent heel veel voor mij. Hoe kun je daar betekenis aangeven? Hoort daar een bruiloft bij die gemiddeld 10.000 euro kost? Of kan het ook anders? Iets waar nog geen markt voor is, waar niet honderd mensen bij aanwezig zijn en wat in stilte gebeurt, op een wijze die bij je past?

Ik peins nog even verder...:)

Zorgverzekeraars deel II

Op 21 november had ik een blogpost gewijd aan het kiezen van een passende en voordelige zorgverzekering. Ik dacht een knoop doorgehakt te hebben, maar door de reactie van Mirjam, het lezen van diverse blogs en het zien van de uitzending van Tros Radar over aanvullende verzekeringen begon ik ernstig te twijfelen en heb ik mijn besluit heroverwogen.

Eigen risico
Zoals ik al eerder schreef ga ik ervan uit dat we niet boven het verplichte eigen risico van €350,- uit zullen komen. De kans dat we beiden het maximale eigen risico van €850,- gaan halen is dus erg klein. Bij verzekeraar B levert de verhoging van het vrijwillig eigen risico €20,83 per maand op. Dit is voor ons beiden een besparing van zo'n €500,- per jaar! We willen dit geld aan de kant zetten om onverhoopt bij ziektekosten toch aanspraak te kunnen doen op een potje. 

Aanvullende verzekering
Dat wat in de basisverzekering zit, dekt eigenlijk voldoende gezien het feit dat we nog nooit naar de diëtist, fysiotherapeut en psycholoog zijn geweest. Door geen aanvullende verzekering af te sluiten besparen we €14,46 per maand en €173,52 per jaar. Gezien het gebrek aan trouwe tandartsbezoekjes afgelopen periode leek het me wel wijs om de aanvullende tandartsverzekering ad €12,25 per persoon per maand wel te handhaven. 
Als we op vakantie gaan kunnen we apart een reisverzekering afsluiten voor de volledige dekking van medische kosten (basisverzekering dekt alleen kosten op basis van Nederlandse kostprijs).

Besparing
De overstap van de huidige naar deze verzekering levert ons nog steeds een welkomstkorting van €75 euro per persoon op. Als we ook de aanvullende tandartsverzekering hadden geschrapt, had deze korting overigens niet meer van toepassing geweest.  De premie komt na bovenstaande herziening en met deze korting uit op €1993,20 per jaar voor ons beiden. De premie per maand is dan 83,05 per persoon. Daarmee zijn we in vergelijking met 2012 €1137,- goedkoper uit!

Jeetje, ik ben er echt even stil van...
En blij om zoveel te leren van reacties en blogs van anderen! Dank, met name aan Mirjam!

Ik werk, dus ik ben?

Mijn werkende leven is zo'n drie jaar geleden begonnen. Het is één van die levenstransities die grote veranderingen met zich mee brengen. Van relatief onbezorgd studentenleven naar een regelmatig leven, met meer verplichtingen, verantwoordelijkheden en verwachtingen en een zoektocht naar het vinden van de juiste balans.
Werk bepaalt voor een groot deel onze identiteit. Dit merkte ik vooral toen mijn partner enige tijd geen werk had. Hij voelde zich letterlijk aan de kant staan. De geijkte vraag die mensen stellen als je ze voor het eerst ontmoet: "wat doe je?",  riep een gevoel van schaamte op. Als je niet werkt, tel je niet mee. 'Ik werk, dus ik ben', lijkt het credo te zijn.

Het bekende boek Je Geld of je Leven van Hanneke van Veen en Rob van Eeden wierp voor mij voor het eerst een heel ander licht op het fenomeen werken. De schrijvers van dit boek nemen het werken op rationele wijze onder de loep. Ze kijken daarbij niet alleen naar wat werken oplevert, maar ook naar wat het je kost. Aan de hand van je loon kun je makkelijk je uurtarief uitrekenen. Hierbij betrek je niet alleen de feitelijke arbeidsuren, maar bijvoorbeeld ook je reistijd en overige kosten die je maakt, zoals het kopen van geschikte werkkleding. Opeens blijkt dat uurtarief danig tegen te vallen.

Ik hou van mijn werk. Ik heb het idee dat ik nuttig bezig ben, ik omring me met leuke collega's en kan me persoonlijk ontwikkelen. Ik kan echt genieten van werken. Maar het heeft soms ook een keerzijde. Ik heb dagelijks zo'n 2 uur reistijd. Het benutten van de reistijd als werktijd is mogelijk, maar komt er in de praktijk op neer dat ik nog meer overuren maak, omdat het lastig is om dan tijdig naar huis te gaan. Die reistijd kost me soms best wat energie.
Het werk zelf behelst aardig wat verantwoordelijkheden, denkwerk en investeringen in diverse relaties. Ook dit kost energie.
Ik heb geen 9 tot 5-mentaliteit; mijn collega's ook niet. Door de volle agenda's van iedereen worden afspraken steeds later gepland, zodat het werken steeds vaker uitdijt naar de avonduren. Eer je dan thuis bent is het soms 22 of 23 uur en dan ben je dus sinds 's ochtends 7:15 uur onderweg geweest. Tijd en energie voor partner en vrienden is er dan niet meer.
Ik voel me betrokken op mijn werk. Dit keert zich soms tegen me, omdat ik me de dingen teveel aantrek, waardoor het werk in het hoofd blijft zitten en stress oplevert. Vermoeidheid, verstoorde nachtrust en gewichtsverlies zijn van die 'dingetjes' die daar het gevolg van zijn en waar ik alert op moet zijn.

Ik wil hiermee absoluut niet klagen, maar ik wed dat dit voor bijna iedereen herkenbaar is. Als ik mensen om mij heen spreek, zijn de meesten van hen al jaren op zoek naar balans. Hoe kun je met passie en betrokkenheid werken, zonder dat het je teveel gaat kosten? Wanneer kun je tevreden zijn over de verhouding tussen opbrengsten en kosten van het werken? Het lijkt wel een eeuwige zoektocht.

Er zijn mensen die de juiste verhouding hierin vinden door duidelijke keuzes te maken. Ze gaan bijvoorbeeld minder werken. Ze leveren misschien wat inkomen in, maar stellen hun levensstandaard gewoon bij. Het levert hen extra tijd en geluk op. Anderen streven er naar om vroegtijdig met werken te stoppen. Zij gebruiken zuinig leven en consuminderen als instrumenten om dit doel te bereiken.
Een paar jaar geleden had ik dit volstrekt onbegrijpelijk gevonden. Ik zou deze mensen waarschijnlijk weggezet hebben als ambitieloos. Kennelijk was het credo 'ik werk, dus ik ben'  ook in mijn mindset opgeslagen. Nu kan ik zeggen dat ik stiekem wel bewondering heb voor mensen die deze keuze voor zichzelf (en hun omgeving) durven te maken. Het is een statement die lijnrecht staat op de dominante maatschappelijke opvatting. Daarbij zijn er naast het werken natuurlijk talloze manieren om 'er toe te doen' in de samenleving. Door het zijn breder te zien dan werken, ontstaat er ook meer begrip en tolerantie voor mensen die om wat voor reden dan ook afstand kennen tot de arbeidsmarkt. Helaas biedt het politieke klimaat hier weinig ruimte toe. De leus van de VVD in de afgelopen verkiezingscampagne: "handen uit de mouwen in plaats van hand ophouden" spreekt in die zin boekdelen. Wellicht dat de economische crisis hierin op den duur een mentaliteitsverandering teweeg kan brengen.

Fijne vrijdag!

De rijkdom van goede daden

Jennifer Foster

Via Twitter kwam ik op het berichtje van de New York Times van gisteren, waarin verteld wordt over een politieman die warme laarzen koopt voor een dakloze die met blote voeten op straat zit en waar een voorbijganger toevalligerwijs een foto van maakt en op Facebook zet. Deze foto is zo'n 1,6 miljoen keer bekeken en heeft vele reacties losgemaakt. Deze random act of kindness raakt vele mensen. Enkelen zijn sceptisch en denken dat de foto in scène gezet is.

Het gaat er niet om of de foto de waarheid weergeeft of niet. Wat opvallend is, is dat zoveel mensen reageren op deze foto. Tussen al dat slechte nieuws dat we dagelijks te verwerken krijgen is het in aanraking komen met de menselijke maat een grote zegen.

De afgelopen week heb ik aan den lijve ondervonden dat er mensen zijn die een zeer negatief wereldbeeld hebben. Mensen zijn in hun optiek altijd calculerend, leugenachtig en manipulatief. Door met deze bril naar de wereld te kijken, worden vooral de negatieve dingen gezien die hen in hun wereldbeeld bevestigen. Het gedrag van anderen dat niet per definitie negatief is, wordt wel als zodanig ervaren. Het kan bijzonder kwetsend zijn om door anderen op zo'n manier te worden beoordeeld.

Als je de kans krijgt om zelf een goede daad te verrichten, hoe klein ook, geeft dat een groot geluksgevoel. Ik heb laatst een dame in scootmobiel in de lift begeleid, omdat ze bang was om alleen met de lift te gaan. Toen ik laatst een treinkaartje in de automaat vond, heb ik hem bewaard om aan de conducteur te geven voor het geval iemand zijn kaartje kwijt was. De treinreiziger van het vergeten kaartje bleek toevallig in dezelfde coupé te zitten en ik kon de dreiging van een boete afwenden door hem het kaartje terug te geven. Een goede vriendin die geldproblemen heeft, heb ik de kledingbonnen gegeven die ik voor mijn verjaardag gekregen heb, zodat ze een mooie jas kon kopen.

Wees niet bang, ik ga mezelf nu niet heilig verklaren. Wel geloof ik dat goede daden rijkdom creëren bij zowel de gever als de ontvanger. De gever haalt er voldoening uit. De ontvanger voelt zich gezien door anderen en krijgt een positiever mensbeeld. Dit werkt door in de relaties met anderen. Het is als een kiezelsteen die in stilstaand water gegooid wordt, met als gevolg dat er allerlei golfjes ontstaan die zich verspreiden over het hele wateroppervlak. Of om in financiële termen te blijven: goede daden hebben een enorm rente-op-rente-effect.

Wat was jouw laatste goede daad?

Spaardoelen

Sinds enige tijd ben ik druk bezig om mijn spaarsaldo weer wat op te krikken. Het gaat de goede (groeiende) kant op, dus dat is fijn. Geïnspireerd door het Eurodrilboek van Casper van den Broek zet ik ongeveeer 10% van mijn salaris apart om te sparen. Van den Broek's  filosofie is namelijk: als je van 10 euro kunt leven, kun je ook van 9 euro leven. Een andere mooie motivator hiervoor is de uitspraak "first pay yourself!". Door elke maand 10% te sparen, wil ik uiteindelijk komen tot een noodfonds of buffer van €10.000,-. Dit moet een mooi tijdelijk vangnet vormen bij eventuele werkloosheid.
Daarnaast geeft van den Broek als tip jaarlijks zo'n 1% van de koopsom van je huis te reserveren voor onderhoud.  In ons geval gaat dat om €1.900,- per jaar. Ten slotte is het van belang om ook te sparen voor afschrijvingskosten. Ofwel, zorgen voor middelen om spullen die na verloop van tijd stuk gaan, te kunnen vervangen. Mijn streven is om een kleine €1.000,- bij elkaar te sparen.
Voor 2013 is er een nieuw spaardoel bijgekomen en dat is een voorzichtige start maken met het aflossen van het aflossingsvrije gedeelte van de hypotheek. Dit bedraagt circa €35.000,-.

Het lijkt een hele kluif (en dat is het ook: €47.900,-...slik...),  maar het hoeft natuurlijk niet al volgend jaar bij elkaar gespaard te zijn. Het zien groeien van het spaargeld, ook al is het maar met kleine stapjes, motiveert enorm. Daarbij geeft het een hoop rust om te weten dat er indien nodig wat geld achter de hand is.

Bij de vergelijking van rentes van diverse spaarrekeningen (vrij opneembaar) ben ik bij WestlandUtrecht Bank terecht gekomen met een rente van 2,5%. Ik begon in maart met een rente van 2,8%, maar helaas is deze dus inmiddels alweer met 0,3% gekelderd. Ach ja, het is zoals het is. Het levert uiteindelijk toch nog zo'n 0,8% meer rente op dan bij een spaarrekening gekoppeld aan een betaalrekening bij de meeste grotere banken

Waar deze gekoppelde spaarrekening overigens wel handig voor is, zijn de spaarpotjes voor niet-maandelijke uitgaven en voor zaken als klein onderhoud, inrichting, cadeautjes, kleding en zorgkosten. Nu begroot ik deze posten wel, maar geld dat maandelijks 'overblijft'  raakt eigenlijk een beetje zoek. De waterrekening wordt per kwartaal betaald, dus blijft er de eerste twee maanden wat geld over en de derde maand gaat er meer geld dan begroot weer vanaf. Zo ook met cadeautjes. De ene maand zijn er geen verjaardagen, dus blijft er cadeaugeld over, maar de volgende maand kan het ineens raak zijn met 5 verjaardagen. Tja, dan klopt er weer niets van de begroting.
Ik werd hierbij geholpen door het principe van Zero-Based Budgeting. Het is de bedoeling bij deze manier van begroten dat elke euro ook echt besteed wordt. Wordt het niet uitgegeven, dan wordt het apart gezet in een spaarpotje. Voor de niet-maandelijkse uitgaven bedraagt dit €108,- (water, NS-abonnement, bibliotheekabonnement, bankkosten etc.) en voor de overige zaken €96,-. Het wordt nog even uitproberen, maar ik heb hier veel vertrouwen in!

Zo, genoeg gepraat over sparen, we moeten het natuurlijk vooral gewoon doen.  Het salaris is binnen, dus het wordt tijd dat ik mezelf weer ga betalen!

Zorgverzekeraars vergelijken

Zo, ik ben er deze keer even goed voor gaan zitten. De nieuwe premies voor de zorgverzekeringen zijn binnen en schreeuwen om aandacht. Waar ik me vorig jaar nauwelijks verdiept heb in deze materie, wil ik het dit jaar beter doen. Onze situatie is als volgt: ik ben verzekerd via de werkgever en geniet dan ook collectiviteitskorting. Ik heb in 2012 voor  € 1568,64 aan premie betaald. Partner is verzekerd bij een andere verzekeraar en heeft € 1561,80 aan premie betaald. Totaal dus € 3130,44,-.

We maken gelukkig weinig gebruik van deze verzekering, omdat we gezegend zijn met een goede gezondheid. Terugkijkend op het afgelopen jaar hebben we volgende kosten gemaakt:

- 2x huisartsbezoek en een bloedonderzoek (bloedonderzoek ad € 35,- zelf betaald)

- anticonceptiepil (€ 28,36, kan ik volgens mij nog declareren).
Tot mijn schaamte moet ik bekennen dat de tandartsbezoeken er bij ingeschoten zijn. Sinds de verhuizing hebben we ons nog niet bij een tandarts in de buurt ingeschreven. Dat moet 2013 anders!

Collectiviteitskorting
Een eerste besparing op de ziektekosten zal bereikt kunnen worden door mijn partner op mijn polis in te schrijven. Op deze manier profiteert hij ook van de collectiviteitskorting. Ik mag sinds dit jaar kiezen uit twee verzekeraars die beiden collectiviteitskorting bieden. Dit scheelt hem op de premie voor de basisverzekering in vergelijking met de offerte 2013 die hij van zijn huidige verzekeraar gekregen heeft, minstens € 13,- per maand. De basisverzekering kost bij verzekeraar A (mijn huidige verzekeraar) € 98,95 en bij verzekeraar B € 97,88.

Keuzevrijheid
Er bestaat de mogelijkheid om te kiezen voor een verzekering die alleen zorg dekt van aanbieders die de zorgverzekeraar gecontracteerd heeft (naturapolis). Dit in tegenstelling tot een restitutiepolis waar je de zorgaanbieder zelf kiest. Het is de bedoeling dat klanten vaker kiezen voor een naturapolis, omdat de zorgverzekeraar dan goedkopere zorg kan inkopen. Bij mijn polis van verzekeraar A wordt aangegeven dat de naturapolis half november lager wordt. Het is inmiddels 21 november en vooralsnog lijkt het geen verschil uit te maken. Bij verzekeraar B scheelt het slechts € 1,35 per maand. Daarbij vind ik keuzevrijheid eigenlijk wel belangrijk. Als ik dan al gebruik moet maken van zorg, zou ik graag zelf de vrijheid hebben om te kiezen en wil ik ervan uit kunnen gaan dat de zorgverzekeraar zonder 'gedoe' de kosten vergoedt. De basisverzekering moet dus een restitutiepolis blijven.

Eigen risico
Naast het verplicht eigen risico die in 2013 verhoogd wordt naar €350,-  (met uitzondering van o.a. huisarts en vergoedingen vanuit de aanvullende verzekeringen) kun je ook kiezen voor een aanvullend vrijwillig eigen risico. Alhoewel ik inschat dat we niet boven het verplicht eigen risico van  €350,- uit zullen komen, is onze buffer ook niet echt groot genoeg om onverwacht hoge ziektekosten op te vangen. Als ik ineens  €850,- (hoogste eigen risico) zou moeten betalen, gaat dat toch erg pijn doen. Het zou tussen de € 12,50 (verzekeraar A) en € 20,- (verzekeraar B) korting per maand opleveren, maar dat durf ik toch niet aan. Het vrijwillig eigen risico blijft dus  € 0,-.

Aanvullende pakketten
Rationeel bekeken zijn we allebei oververzekerd (ik nog iets meer dan mijn partner). We maakten het afgelopen jaar geen gebruik van tandarts, fysiotherapeut, psycholoog, diëtist en alternatieve geneeswijzen en hebben geen kinderwens. Feitelijk zou een aanvullende verzekering dus niet nodig zijn.
In de basisverzekering zit o.a. het volgende:

• Dieetadvisering: 3 uren per jaar;

• Fysiotherapie: eerste 20 behandelingen (per chronische aandoening) voor eigen kosten;

• Psycholoog: 5 behandelingen per jaar, waarvan €20,- per behandeling voor eigen rekening;

• Tandarts: geen vergoeding voor preventieve controle, wel chirurgische tandheelkunde;

• Buitenlandse spoedeisende hulp: dekking op basis van Nederlandse kostprijs.

Wat zegt Independer? Als je nooit naar de fysiotherapeut of psycholoog gaat, is de kans klein dat je er gebruik van gaat maken in 2013. Daarbij vallen de kosten van een fysiotherapie-behandeling (€ 30,-) eigenlijk wel mee en zijn 5 behandelingen bij de psycholoog met een kleine eigen bijdrage in de basisverzekering gedekt.
Een halfjaarlijkse controle bij de tandartst kost € 20,-. Als je niets hebt, hoef je je daar niet aanvullend voor te verzekeren. Bij foto's maken, gaatjes vullen e.d. wordt een aanvullende verzekering met een dekking tot max. € 250,- aangeraden.
Bij buitenlandse reizen wordt geadviseerd om naast de basisverzekering een volledige dekking af te sluiten.
Een alternatief genezer kost minimaal € 50 euro per behandeling. Als je daar nooit gebruik van maakt, hoef je je niet aanvullend te verzekeren.
We willen 2013 waarschijnlijk wel op vakantie. Daarnaast moeten we naar de tandarts en zal er, omdat we een tijd niet geweest zijn, wellicht wat achterstallig onderhoud nodig zijn. Op basis hiervan zou ik het volgende kiezen bij verzekeraar A: aanvullende verzekering ( € 8,85 per maand) en tandartsvergoeding tot max. € 250,- (€ 11,81 per maand).

• Hiermee hebben we volledige dekking bij spoedeisende hulp in het buitenland;

• Kunnen we met een gerust hart naar de tandarts;

• Als het moet kunnen we toch zonder extra kosten naar de psycholoog. Met deze kleine aanvullende verzekering ben je gedekt tot € 250,-. Bij een bezoek van 5 keer vervalt de eigen bijdrage dus;

• Als het moet kunnen we in plaats van drie keer vijf keer naar de diëtist; 

• Als het moet kunnen we 12 keer naar de fysiotherapeut voor niet-chronische aandoeningen en 20 keer voor geïndiceerde behandelingen;

• Als het moet kunnen we naar een alternatief genezer met een vergoeding van max. € 50,-  per behandeling;

• Ik krijg een vergoeding van de anticonceptiepil.

Totaal premie: € 119,61 x 12 = € 1435,32 per jaar per persoon.
Jaarlijkse besparing ten opzichte van 2012 = € 130,- per persoon.
Bij verzekeraar B zou ik kiezen voor een aanvullende verzekering (€ 7,23 per maand) en tandartsvergoeding tot max. 225,- (€ 12,25 per maand)
Ook hiermee hebben we volledige dekking bij spoedeisende hulp in het buitenland, kunnen we met een gerust hart naar de tandarts en wordt de anticonceptiepil vergoed. Kleine verschillen:

• Als het moet kunnen we naar een alternatief genezer met een vergoeding van max. € 40 euro per dag;

• Als het moet kunnen we 6 keer naar de fysiotherapeut voor niet-chronische aandoeningen en 6 keer voor chronische aandoeningen;

• Er is geen aanvulling op de diëtist;

• Er is geen aanvulling op psychologische hulp.

Totaal premie: € 117,36 x 12 = €1408,32 per jaar per persoon.
Daarbij komt verzekeraar B nog met het aanbod dat, indien je van verzekeraar A naar hen overstapt, je € 75,- per persoon terugkrijgt. Dit maakt de totale jaarpremie dan € 1333,32 per persoon. Dat is dan € 102,- per persoon goedkoper dan verzekeraar A.
De jaarlijkse besparing ten opzichte van 2012 = € 231,90 per persoon.

Knoop doorhakken
Behalve dat verzekeraar B dus goedkoper is dan verzekeraar A, past het aanvullende pakket beter bij onze wensen. Ik heb besloten om daarom over te stappen naar verzekeraar B. Dit hele uitzoekwerk kost even tijd, maar daarvoor is het overstappen zelf een stuk gemakkelijker. Bij aanmelding bij verzekeraar B zorgt deze voor het opzeggen van verzekeraar A. Daarbij is de besparing ten opzichte van ruim € 230,- zeker de tijd en moeite waard geweest.

Ben jij er al uit met de zorgverzekering?